هُرمِ زِمِستان

میبارم اما...باران نیستم

می بُرم اما...خنجر نیستم

میخندم اما...ماه نیستم

می خروشم اما...آبشار نیستم

پرواز میکنم اما...پرنده نیستم

می نویسم اما...نویسنده نیستم

و بالهایم نشان از فرشته بودن من نیست...!!

اشرف مخلوقاتم و این سنگینم میکند

باید خواب هایم را با آواز پرندگان و لطافت باران تنظیم کنم

باید با خنجر لبخند ماه ، از عالم و آدم ببُرم تا فرشته ها تنها نمانند

و خروشان نشوم هرگز...تا رویایی در این دنیا ترک نخورد...

و قلب کوچکم باید آنقدر بزرگ شود تا همه چیز را در خودش جا بدهد!!

و در عین حال خودم نباید بزرگ شوم...هرگز نباید بزرگ شوم!

چون هرچقدر بزرگتر شوم ، بیشتر یادم میرود ک کیستم...و چرا هستم..!

بیش تر یادم میرود ک چیزی نیستم جز قطره ی رنگی که فرود آمده بر بام زندگی...و تنها کاری که باید بکنم این است که خوش رنگ باشم.

اما گاهی اشتباهی هوای نقاش بودن به سرم میزند! که نمی شود...هرگز نمی شود...!

و گاهی از این نشدن ها تیره می شوم...

و این تیرگی ها ممکن است بر برگ گلی یا قطره ی بارانی یا پرتوی خورشیدی یا...یا هر نقطه ی دیگر از این بوم نقاشی اثر کند...

و وای از آن روزی که اثر کند بر قلبی...!!

من نباید تیره باشم...نباید بخروشم...و نباید قلبی را بخراشم...

فقط باید دور خودم بپیچم و مچاله شوم درون قلب خودم!!

باید مواظب همه باشم...و هیچ چراغی به خانه ام روا نیست! بلکه خودم باید چراغی باشم که سر دوراهی ها میماند...هرگز خودم از این دوراهی نمیتوانم عبور کنم با این که خیلی ها از من می گذرند!

انسان گاهی گیر می کند بین دوراهی عقل و دل...!

بعضی ها هم هستن که بین دو راهی عظیم تری می مانند...دو راه مخوفی ک هیچ کدامشان نه درستند و نه غلط...و تهشان معلوم نیست!

یک دوراهی عجیب ک دوست داری فقط بین دو راه بمانی و جایی نروی!

و یک دوراهی سرنوشت ساز ، که از هر راهی که بروی به خودت آسیبی نمیرسد! ضرری نمیکنی اما...آن راهِ دیگر تها میماند...یخ میزند...و می میرد...!

در این دوراهی ، دغدغه ی اصلی پایان راه نیست...بلکه خود آن دو راه اند!

این بعضی ها ، همان هایی اند که به خودشان فکر نمیکنند...همانهایی که برای لبخند دیگران زندگی میکنند...

و تا وقتی زنده اند که بدانند دلی به خاطر وجودشان گرم است...

ما اینگونه ایم!

به محض احساس کردن سرما می میریم...و از ما چیزی باقی نمیماند ، جز یک جسم خالی!

دیوانه...همانیست که در آن دوراهی میماند...دوراهی بین دل...و دلی دیگر!!