هُرمِ زِمِستان

دوستان شاید باورش براتون سخت باشه... شایدم آسون باشه... شایدم اصن مهم نباشه...😁

ولی حالم یه جور خاصیه...

یه سری حقایق تلخی رو فهمیدم ک اشکمودر میاره ولی کاری ک میکنم گریه کردن نیس! 😂😂

میدونین چیا دیدم؟

نا برادری...

بی معرفتی(ک دیگه عادی شده البته)...

خیانت...

دروغ...

خب اینا رو روزانه خیلی وقتا میشه دید... ولی از خیلی کسا نه...

عادی نمیشه...

و نمیشه باور کرد...

ولی اتفاق میوفته و دنیای آدمو میپاشه از هم..

میترسم از آدمایی ک قراره چند ماه دیگه بینشون زندگی کنم...

بعضی وقتا با خودم میگم کاش تا آخر عمرم توو اتاقم بمونم...

ولی روی هم رفته همه چی خوبه😍

و خیلی داره خوش میگذره😁

رسیدم ب مرزی از بیخیالی و آرامش... البته مرز نیس... درّه‌س... جلو تر برم، میوفتم میمیرم...

ولی متاسفانه یه سریا میخان نجاتم بدن ک اوناهم احتمالا پرت میشن پایین...

پس بخاطر همون یه سریا هم ک شده باید برگردم عقب...

-سعیمو میکنم ازت متنفر نباشم... بزرگترین اشتباه زندگیت، دروغ گفتن ب من بود! مُردی... !

-- دوستت دارم...

 ---دوست عزیزی ک همکلاسیم بودی و رفیق قدیمیم بودی و پونزدهم فروردین تولدت بود، میدونم اینجارو نمیخونی واسه همین مینویسم... تولدت یادم بود و کل روزو بت فکریدم.. ولی نتبریکیدم چون قهرم بات... ولی تو نمیدونی...!

----میدونین قشنگ ترین چیزی ک امروز دیدم چی بود؟ این ک رفتم توو فهرست وبلاگایی ک دنبال میکنم و دیدم حتی اسم آخرین مطالبتونم مث فاز همیشگیتونه ^_^ موجی از یه گرمای آشنا رو حس کردم...خوشالم ک برخلاف آدمای حقیقی زندگیم ک باورامو پاچوندن، اقلا تا حدی شناختم از دوستای مجازیم درست بوده... دلم واسه همه‌تون تنگ شده...

-----تا جایی ک بتونم کامنتا رو میجوابم^_^

------ همیشه میومد اشکا و غصه هامو نو میشست و میبرد! ولی امسال انگار بارون دلش از تمام زمین پُر تر بود! امیدوارم زودتر آروم بشه... همه ی ما ب آرامش بارون نیاز داریم... لمس نکرده بودیم خشم بارونو...