هُرمِ زِمِستان

سلام

من حاضرم در این شبها با تو باشم. حتی به قیمت رسوایی. حتی به قیمت از دست دادن جانم. که هیچ کدومشون ارزشی ندارند در مقابلِ حضورت در کنار من.

بعد میای توضیح میدی که این عشق چطور شوع شده که به اینجا رسیده. اون هم تو مصرع سوم اتفاق میفته. و در مصرع چهارم خیلی موجز و سریع میری سر اصل مطلب و کارو تمو میکنی و میگی همون چشمهایِ آبیِ تو برای من بس بود. که البته هم میتونی ادامه بدی و هم نه. خوب بود. تصورش هم نمیکردم که اینطور قلم بزنی. مرسی.

با درست نوشتن هم آشتی کنی همه چی نور علی نور میشه.:)

مرسیتَم. واقنی. پی ام.. انقدر ظلم نکنید. این همه دارن میگن.

شما میگی پی ام بده. بعد میگی خسته م نمیتونم حال ندارم درست بنویسم. خوب تایپ کلمه ی "پیام" یک کلید فاصله کمتر نیاز داره تا تایپ کلمه ی " پی ام" . دقت کن. بعد شما میای شش خط مطلب مینویسی و موقع نوشتن واقنی خسته میشی یهو بعد خستگیت در میره و بقیه ی مطلبتو مینویسی؟ محاوره بنویس. اما غلط غولوط ننویس.

بگو چشم.

زیباست...

چه قلم زیبا و توانایی داری.

اگر به طور جدی به شعر گفتن، بپردازی فکر میکنم جزء شاعران خوب معاصر بشی.

لطفا اولین امضا رو به من بده :)