هُرمِ زِمِستان

امروز رسما مُردم!!

.

زیر تازیانه های خورشید...

لابلای خس خس خشک نفس های باد...

قدم میگذاشتم بر خنجر خار های بر آمده از سینه ی خاک...

با آن ک دستان درختان...با تمام وجود مرا پس میزد و نمیگذاشت آنچه را ک میخواهم داشته باشم...

ولی آخرش کار خودمو کردم!!

چیزی ک میخاستم...چهار ساعت تمام تلاش کردم و برداشت کردم!!

هرچند زخمی شدم...هرچند چیزی ب من نمیرسه ولی ب همون رضای الهی راضی ام ...

چون زخم خار از زخم زبان بهتر بود...

چون من تنها امید بودم!!(همون دیواری کوتا تر از من نبود!😁)

و از همه مهم تر... چون دستور مادر بود!😱

حالا اونی ک برداشت کردم ب این سختی چی بود؟؟؟؟؟

پسته!!!

.

بیگاری کشید از ما این دو روز!!😩😭

+نتمون تمومید!!😭😭😭